Kliknij tutaj --> 🥋 peter paul rubens podniesienie krzyża

Heraclitus and Democritus (1603) by Rubens. Heraclitus and Democritus is a painting by the Flemish artist Peter Paul Rubens in 1603 in Valladolid during Rubens' stay in Spain for the Duke of Lerma . It is now held in the National Sculpture Museum in Valladolid. It shows the ancient Greek philosophers Heraclitus and Democritus . Peter Paul Rubens; Kruisoprichting (Rubens) pl.wikipedia.org での使用状況 Podniesienie krzyża (obraz Petera Paula Rubensa z 1611) ru.wikipedia.org での使用状況 Рубенс, Питер Пауль; Воздвижение Креста (Рубенс) Диагональный метод; sr.wikipedia.org での使用状況 Peter Paul was born in Siegen, Nassau-Dillenburg, Holy Roman Empire, the son of Maria Pypelincks and Jan Rubens. His father was born in Antwerp, and was the city’s Flemish magistrate. His mother was born in Kuringen, and was a writer. Both cities are now in Belgium. His father was a Calvinist, and left Antwerp for Cologne. Study with Quizlet and memorize flashcards containing terms like Rubens Podniesienie krzyża 16 barok Katedra Najświętszej Panny Marii w Antwerpii, Rubens Zdjęcie z krzyża 16 barok Katedra Najświętszej Panny Marii w Antwerpii, Rubens Porwanie córek Leukippa 16 barok Alte Pinakothek, Monachium and more. The name Rubens conjures vivid images of fleshy nude women, but his paintings embraced a broad array of subjects. Rubens has been called “the prince of painters” and his influence can be seen from the portraits of Van Dyck to the prints of Picasso. Here are six surprising facts that show there’s more to Rubens than you might think. Premier Message D Accroche Sur Site De Rencontre. Tryptyk Podniesienie krzyża Autor Peter Paul Rubens Data powstania 1611 Medium olej na desce Wymiary 462 × 640 cm Miejsce przechowywania Lokalizacja Katedra Najświętszej Marii Panny w Antwerpii Multimedia w Wikimedia Commons Tryptyk po zamknięciu Podniesienie krzyża – tryptyk autorstwa niderlandzkiego malarza Rubensa. Proweniencja Obraz, jako nastawa do ołtarza, został zamówiony przez proboszcza i prowizora do nieistniejącego już kościoła św. Walburgi w Antwerpii, prawdopodobnie za pośrednictwem przyjaciela i mecenasa Rubensa, Cornelisa van der Geesta[1]. Według innych wersji praca została zamówiona w 1611 roku (późniejsze opracowania podają datę 1610) przez gildię arkebuzerów za sumę 2400 florenów[2][a]. Obraz, wraz ze Zdjęciem z krzyża został przeniesiony do katedry Najświętszej Marii Panny w Antwerpii. W okresie napoleońskim, w 1794 roku, obrazy zostały przewiezione do Paryża. W 1815 zostały zwrócone do katedry[4]. Geneza i opis obrazu Zdjęcie z krzyża szkic do wersji antwerpskiejLuwr Jeszcze na początku XX wieku malowidło uważane było za pendant do innego obrazu wykonanego, jak wówczas sądzono, dwa lata wcześniej Zdjęcie z krzyża[2]. Podobną opinię wyraził Mark Lamster w 2009 roku[3]. Jednak dla większości historyków sztuki Podniesienie krzyża było pierwszym zamówionym w 1610 roku dziełem do kościoła św. Walpurgii wraz z trzema pomniejszymi kompozycjami do głównego ołtarza. Dla Rubensa było to pierwsze po Pokłonie Trzech Króli poważne zlecenie po powrocie do kraju z ośmioletniego pobytu we Włoszech. W pracy tej zauważalne są wpływy sztuki włoskich artystów Caravaggia, Tintoretta i Michelangela[5]. Tematyka obrazu pozwalała Rubensowi na w pełni ukazanie jego kunsztu malarskiego i charakteru; duże rozmiary pozwalały stworzyć nieograniczoną ramami dynamiczną kompozycję[5]. Artysta musiał zgodzić się co prawda na wykonanie nastawy w formie tryptyku, koncepcji która już wówczas była przestarzała i odchodziła od kanonu sztuki sakralnej, a religijne obostrzenia nakazywały mu zastosowanie tradycyjnej ikonografii nawiązującej do schematów i wzorów późnego średniowiecza[6]. Mimo to stworzył dzieło, choć w tradycyjnym stylu flamandzkim, ale już z elementami rodzącej się sztuki baroku. W jednej scenie dokonał syntezy sztuki włoskiej: kompozycja nawiązywała do szkoły weneckiej, muskulatura postaci była typowa dla prac Michała Anioła, dramatyczne oświetlenie stylizowane według sztuki Caravaggia[7]. Zanim powstało główne dzieło Rubens wykonał szkic. Pomny przykrych doświadczeń z Santa Maria in Vallicella[b], postanowił tworzyć na miejscu, przygotować się, zaplanować. Pierwotnie postać Chrystusa na krzyżu ustawiona była pod kątem 35 stopni, w tle widoczny był ukrzyżowany łotr. Otwarta przestrzeń powodowała rozproszenie uwagi widza; koncentrował on się na detalach, a nie na samym akcie odkupienia. By temu zaradzić potrzebne było umieszczenie więcej ilości postaci, zagęszczenia akcji. Tak czynił Tintoretto, taką sztukę prezentował Caravaggio tworząc swoich muzykantów. Rodzący się barok wymagał zburzenia przestrzeni pomiędzy widzem a oglądanym obrazem[9]. Rubens z myślą o tym, zmniejszył przestrzeń panelu centralnego, zmienił położenie Chrystusa i przeniósł wizerunki łotrów do prawego panelu[c]. Środkowy panel tryptyku nabrał ekspresji. Dziewięciu mężczyzn, z wielkim napięciem usiłuje podźwignąć z położenia ukośnego krzyż z Chrystusem. Ich wysiłki zostają uwiecznione dokładnie w chwili gdy Chrystus i krzyż tworzą diagonalną obrazu[10]. Ruch, przestrzeń i czas są przedstawione wraz z walką z krzyżem, w pozycji pionowej. Dynamika ruchów akcentowana jest za pomocą koloru i światłocienia. Panele boczne stanowią dopełnienie sceny głównej. Z lewej strony, u góry stoi Maria i Apostoł Jan. Na twarzy Matki nie widać cierpienia, ale zadumę, jakby na potwierdzenie słów ewangelisty Łukasza: Lecz Maryja zachowywała wszystkie te sprawy i rozważała je w swoim sercu. (Łk. 2,19). Jej i apostoła stateczna postać stanowi wyraźne przeciwieństwo do dynamicznej sceny głównej. Odmienną dynamikę przedstawia natomiast scena u dołu lewego skrzydła. Kobieta karmiąca małe dziecko wydaje się być zaskoczona, wręcz przerażona sceną której jest świadkiem. Identyfikowana jest z Magdaleną lub z Marią, żoną Kleofasa. Jej wzrok skierowany jest na twarz Chrystusa; połączony tworzy przekątną pod kątem 45 stopni co zmusza widza na skierowanie jego uwagi na scenę męki pańskiej[9] Tryptyk po zamknięciu Zamknięcie tryptyku ukazuje wizerunki czterech świętych związanych z historią kościoła św. Walburgi. Po lewej stronie stoi święty Amand i św. Walburga. Ten pierwszy ukazany został z książką, w bogato przyozdobionym płaszczu biskupim. Był pierwszym biskupem Antwerpii, zbudował 660 kościołów; na gruzach jednego z nich został wybudowany kościół św. Walburgi. Na prawym skrzydle ukazana została św. Katarzyna i św. Eligiusz. Katarzyna została ukazana wraz ze swoimi atrybutami: miecz symbolizujący jej męczeńską śmierć poprzez ścięcie i palmę męczeństwa. Eligiusz trzyma w prawej ręce pastorał, jest schowany za świętą. W dłoniach trzyma swoje atrybuty: młot i kowadło. Symbolizm w obrazie U dołu środkowego panelu, po prawej stronie Rubens umieścił psa. Jest to zaskakujący element kompozycji, który nie występuje w relacjach ewangelicznych. W kulturze flamandzkiej, pies jest symbolem wierności. Na obrazie może również oznaczać wiarę w Zmartwychwstanie Chrystusa. Ponad wznoszonym krzyżem, Rubens ukazuje urwisko na którym rośnie drzewo winorośl. Nawiązuje ono do drzewa dobra i zła, a w połączeniu z symbolicznym wyrazem krzyża jako drzewa życia nawiązuje do grzechu Adama i Ewy. Winorośl symbolizuje również Eucharystię, liście dębu widoczne obok odnoszą się do średniowiecznej ikonografii zmartwychwstania[9]. W centralnym panelu mężczyźni ciągnął linę; ich wysiłek widoczny jest w każdym detalu. To ciężar nie tyle Syna Bożego, co ciężar grzechu za które ten umiera. Figura Chrystusa mogła być wzorowana na posągu Laokoona z Rzymu[9]. Uwagi ↑ Lamster podaje kwotę pięciu tysięcy guldenów, ale za dwa tryptyki: Zdjęcie z krzyża i Podniesienie krzyża[3]. Inne źródła podają kwotę 2600 guldenów za jeden obraz Podniesienie krzyża[4] ↑ Chodzi o obraz Madonna della Vallicella. Rubens malował go w pracowni dla kościoła Santa Maria in Vallicella. Gdy obraz zawieszono okazało się, że na ukazaną scenę padają nieodpowiednie refleksy światła przez co jest nieczytelna[8]. ↑ Szkic trafił do paryskiego Luwru. Przypisy ↑ Lamster 2009 ↓, s. 99. ↑ a b Knackfuss 1904 ↓, s. 34. ↑ a b Lamster 2011 ↓, s. 99. ↑ a b Triptiek met de Kruisoprichting. Rubenianum. [dostęp 2014-07-18]. ↑ a b Avermaete 1973 ↓, s. 64. ↑ Zuffi 2006 ↓, s. 54. ↑ Lamster 2009 ↓, s. 99–100. ↑ Avermaete 1973 ↓, s. 56. ↑ a b c d The Raising of the Cross – Peter Paul Rubens. Athanasius Contra Mundum. [dostęp 2014-07-18]. ↑ Gotz ↓, s. 24. Bibliografia Mark Lamster: Mistrz cienia. Rubens – malarz dyplomata. Warszawa: Świat Książki, 2009. ISBN 978-83-7799-102-2. Roger Avermaete: Rubens i jego czasy. Warszawa: Państwowy Instytut Wydawniczy, 1973. pod redakcją Stefano Peccatori i Stefano Zuffi: Rubens. Warszawa: HPS, 2006. ISBN 83-60529-22-1. Eckardt Gotz: W kręgu sztuki: Peter Paul Rubens. Warszawa: Arkady. H. Knackfuss: Rubens. London: H. Grevel & CO., 1904. Władysław Tomkiewicz: Piękno wielorakie. Sztuka baroku. Warszawa: Wiedza powszechna, Obrazy Petera Paula RubensaObrazy w Katedrze NMP w AntwerpiiMotyw Pasji na obrazachŚwięta Walburga na obrazachŚwięta Katarzyna Aleksandryjska na obrazachŚwięty Eligiusz na obrazachŚwięty Amand na obrazach This page is based on a Wikipedia article written by contributors (read/edit). Text is available under the CC BY-SA license; additional terms may apply. Images, videos and audio are available under their respective licenses. Peter Paul Rubens po angielsku Słownik polsko - angielski zawiera 3 tłumaczeń Peter Paul Rubens, najpopularniejsze to: Peter Paul Rubens, Rubens, Sir Peter Paul Rubens. Baza tłumaczeń w kontekście dla Peter Paul Rubens zawiera przynajmniej 11 zdań. tłumaczenia Peter Paul Rubens Dodaj Peter Paul Rubens noun en prolific Flemish baroque painter; knighted by the English king Charles I (1577-1640) XVII wieczne tapiserie flamandzkie w świetle nowych opracowań . Peter Paul Rubens i Jacob Jordaens jako projektanci kartonów Seventeenth century Flemish tapestry in the light of new research. Peter Paul Rubens and Jacob Jordaens as tapestry cartoons designers Rubens noun en prolific Flemish baroque painter; knighted by the English king Charles I (1577-1640) XVII wieczne tapiserie flamandzkie w świetle nowych opracowań . Peter Paul Rubens i Jacob Jordaens jako projektanci kartonów Seventeenth century Flemish tapestry in the light of new research. Peter Paul Rubens and Jacob Jordaens as tapestry cartoons designers Sir Peter Paul Rubens noun en prolific Flemish baroque painter; knighted by the English king Charles I (1577-1640) XVII wieczne tapiserie flamandzkie w świetle nowych opracowań . Peter Paul Rubens i Jacob Jordaens jako projektanci kartonów Seventeenth century Flemish tapestry in the light of new research. Peter Paul Rubens and Jacob Jordaens as tapestry cartoons designers Glosbe Usosweb Research Peter Paul Rubens, kimkolwiek on był. Sir Peter Paul Rubens, whoever he might be. Literature Zaczynają się one przy dzisiejszej Peter Paul Rubens Street (malt. Triq Peter Paul Rubens) w Attard, i są na początku całkiem niskie. The arches begin at present-day Peter Paul Rubens Street (Maltese: Triq Peter Paul Rubens) in Attard, and are initially quite small. WikiMatrix Sir Peter Paul Rubens zmarł 30 maja 1640 w Antwerpii. Przyczyną jego śmierci było zakażenie prawej ręki. Rubens died from heart failure, which was a result of his chronic gout on 30 May 1640. ParaCrawl Corpus Peter Paul Rubens „Podniesienie Krzyża” (1610), Antwerpia. Peter Paul Rubens. Elevation of the Cross (1610). ParaCrawl Corpus Peter Paul Rubens „Upadek Ikara” (1636) Peter Paul Rubens “The Fall of Icarus” (1636) ParaCrawl Corpus Po lewej: Peter Paul Rubens, "Portret weneckiego arystokraty". Kolekcja prywatna Left: Peter Paul Rubens, "Portrait of a Venetian Aristocrat." ParaCrawl Corpus Na obrazie The Fur (ok. 1636) Peter Paul Rubens namalował Helenę Fourment przykrytą futrzanym płaszczem. Around 1636 Peter Paul Rubens painted The Fur, showing Helena Fourment covered with a fur coat. ParaCrawl Corpus Peter Paul Rubens jest jednym z najsłynniejszych synów Antwerpii. Jego dom, w którym spędził dużą część swojego życia, jest główną atrakcja turystyczną miasta. Peter Paul Rubens is one of Antwerp’s most famous sons, and the house that he spent the latter part of his life in is a key tourist attraction for the city. ParaCrawl Corpus Możemy tu podziwiać powstałe od roku 1100 po wiek XVIII arcydzieła sztuki europejskiej takich mistrzów, jak: Giotto di Bondone, Paolo Veneziano, Donatello, Hans Memling, Andrea Mantegna, Albrecht Dürer czy Peter Paul Rubens. The artworks were created between 1100 and the 18th century by European masters including Giotto di Bondone, Paolo Veneziano, Donatello, Hans Memling, Andrea Mantegna, Albrecht Dürer and Peter Paul Rubens. ParaCrawl Corpus Imiona i nazwiska obcojęzyczne należy pozostawiać w brzmieniu oryginalnym (poza zwyczajowo używanymi jak np. Michał Anioł, lecz nie Piotr Paweł Rubens, ale Peter Paul Rubens) i konsekwentnie odmieniać je przez przypadki, według zasad przyjętych w najnowszym wydaniu Słownika języka polskiego, t. 1-4, PWN, Warszawa 2008 (copyright 2003) i Wielkim słowniku ortograficznym, PWN, Warszawa 2012. Foreign names and surnames must be entered in their original form, unless there are commonly used names in the Polish language, such as Michał Anioł (Michelangelo), and not Piotr Paweł Rubens but Peter Paul Rubens. The names should be consistently declined according to case as prescribed by the latest issue of The Great Spelling Dictionary), PWN, Warsaw 2012. ParaCrawl Corpus Najpopularniejsze zapytania: 1K, ~2K, ~3K, ~4K, ~5K, ~5-10K, ~10-20K, ~20-50K, ~50-100K, ~100k-200K, ~200-500K, ~1M Nie pokój i szczęśliwość - ale bojowanie... Foto: Robert Zienkiewicz Zadziwiająca jest historia tego obrazu, a właściwie tryptyku. Pierwotnie był (wyniesionym znacznie ponad poziom posadzki) ołtarzem głównym w kościele pw. św. Walpurgii w Antwerpii. Takim belgijskim Krakowie - miescie z dwoma uniwersytetami. Ołtarz został zrabowany w 1794 r. przez Francuzów i jako łup wojenny znalazł się w Paryżu. Do Antwerpii wrócił po kongresie wiedeńskim w 1815 r., ale ponieważ kościół pw. św. Walpurgii został zburzony w 1798 r., dzieło Rubensa zostało umieszczone w prezbiterium katedry pw. Najświętszej Marii Panny w Antwerpii. Powszechnie uważa się, że "Podniesienie Krzyża" jest największym arcydziełem mistrza. To olej na desce dębowej o niezwykłych wymiarach - 462 cm × 341 cm. Ciekawostką jest surowiec dębowy - do Antwerpii trafił z Podlasia. Potężny dąb stanowi zresztą ciemne tło dla rozświetlonego światłem ciała Mesjasza. Dzieło zadziwia niezwykłą kompozycją. Ciało Chrystusa na krzyżu wraz z muskularnymi oprawcami układa się po przekątnej obrazu, co nadaje mu niezwyłego dynamizmu i rozmachu w odzwierciedleniu zbrodni. Rubens - jak współczesny fotograf - nie boi się ciąć ramą obrazu korpusów męskich i psa. Muskularni są nie tylko oprawcy, ale i sam Chrystus jest dobrze zbudowanym mężczyzną. Jego masywne ciało oddane jest z niespokojnym perspektywicznym skrótem i kontrastuje ze spokojną twarzą zwróconą ku Niebu. Oddaje to dramatyczne pogodzenie się Chrystusa z losem. Ponadto kontrast ten pogłębiają inne, jeszcze bardziej muskularne, postaci męskie. Ideologicznie obraz Rubensa zwiazany jest z tendencjami kontrreformacji i świętem Podniesienia (lub Podwyższenia) Krzyża. Miał przede wszystkim zachęcać religijnych odszczepieńców do powrotu do wiary katolickiej (a "kacerzy" w ówczesnej Antwerpii nie brakowało). Czynił to nie tylko swoim rozmachem, ale i zdumiewającym oraz bardzo odważnym artyzmem. Rubensowskie "Podniesienie Krzyża" nawiązuje do dwóch zdarzeń w historii Kościoła. Odnalezienia w IV w. relikwii Krzyża, na którym skonał Chrystus, oraz Jego powrotu z niewoli perskiej w VII w. To pierwsze zdarzenie działo się za Konstantyna Wielkiego i było związane z budową świątyni na Golgocie, by umieścić w niej relikwie Krzyża Chrystusowego. To drugie było związane z odbiciem wykradzionych przez Persów relikwii i umieszczeniu ich w zdobytej ponownie przez chrześcijan Jerozolimie. Niewątpliwie obraz Rubensa opowiada nie tylko o epizodzie z ukrzyżowania Chrystusa - ale i przypomina historię Kościoła. Co ciekawe, święto Podniesienia (Podwyższenia) Krzyża było uznawane przez Kościół Wschodni i Zachodni. Czy w kontekście tych faktów olej Rubensa boleje tylko nad ludzką nikczemnością? Czy nie jest przypadkiem heroiczną gloryfikacją walki za wiarę, którą wówczas chrześcijaństwo toczy z Imperium Osmańskim i islamem? "Oprawcy" są nie tylko zbrodniarzami, ale i herosami walczącymi za wiarę? Nie mają oni przecież odrażających twarzy - a artysta unika rasowych i antysemickich akcentów. Ciała mężczyzn budzą przecież podziw, a wyeksponowany dąb ("z Podlasia") jest symbolem męstwa. Do takiej interpretacji zachęca turecki turban jednej z postaci, która jako jedyna ośmiela się dotknąć ciała Chrystusa na Krzyżu. Ponadto jego czerwona szata to ubiór uzurpatora, który symbolizuje dążenie do absolutnego dominowania w Basenie Morza Śródziemnego. No i ten dąb z Polski, która już wówczas realizuje ideę "Przedmurza Chrześcijaństwa" w zagrożonej ekspansją islamu Europie. Obraz jest wobec tego malowany według paradoksalnego konceptu. Upodlenie ukrzyżowania staje się triumfem rodzącego się kultu Nowego Króla Świata . Najbardziej poniżająca i upodlajaca śmierć na krzyżu przeznaczona dla niewolników staje się bramą wiecznego życia i zwycięstwem nowej religii i Nowego Kościoła. P>S> Podobny muskularny Jezus znajduje tuż przy ścianie zachrystii kościoła pw. Piotra i Pawła. Pierwotnie również był wywyższony, bo znajdował się na poprzecznej belce w tęczy prezbiterium - a więc wysoko ponad ołtarzem. Takiego wyniesionego Chrystusa możemy znaleźć jeszcze w drewnianym barokowym kościółku w Michalicach. Artykuły Różności 4 lip 2019 0 komentarzy Peter Paul Rubens to flamandzki malarz, którego uznaje się za jedne z największych artystów baroku. Wyróżniał się elokwencją, wiedział, czym jest dyplomacja, był pracowity i wymagający. Dzięki swoim pracownikom tworzył 200 płócien rocznie. Do największych dzieł Petera Paula Rubensa należy „Podniesienie krzyża” i „Zdjęcie z krzyża”. Interesował się również mitologią, o czym można się przekonać, podziwiając takie obrazy jak „Porwanie córek Leukippa”. Kim był Peter Paul Rubens? Peter Paul Rubens (1577-1640) to flamandzki malarz, który należy do najwybitniejszych artystów baroku. Urodzony w niemieckim mieście Siegen, w Westfalii Rubens był szóstym z siedmiorga dzieci. Po śmierci ojca przeprowadził się do Antwerpii. Dzięki matce artysty, wiemy dziś, kim był Paul Rubens. Pomogła mu odebrać gruntowną edukację artystyczną, którą zakończył w 1578 roku. Jak powstała flamandzka pracownia Rubensa? Po uzyskaniu tytułu mistrza malarstwa cechu Bractwa św. Łukasza wyruszył w podróż, trafił do Włoch, gdzie otrzymał stanowisko nadwornego malarza książąt Gonzagów. Na półwyspie Apenińskim spędził 8 lat, w tym czasie przebywał w Rzymie, Mantui, Wenecji, odwiedził Florencję. Do Antwerpii wrócił w 1609 rok. Po otrzymaniu tytułu nadwornego malarza Antwerpii podjął decyzję o założeniu pracowni malarskiej na wzór włoskich warsztatów renesansu. Pracowało w niej 24 malarzy, którzy tworzyli dzieła według projektu i rysunku mistrza, każdy z nich miał do wykonania konkretne zadanie. Współpracował z Bruegelem młodszym, słynącym z autoportretów Antoonem van Dyckem, pejzażystami Janem Wildensem i Lucasem van Udenem. Z czasem stał się jednym z najbardziej rozchwytywanych malarzy swoich czasów. W jego pracowni każdego roku powstawało ok. 200 dzieł, które trafiały w ręce majętnych kupców, mecenasów sztuki, przedstawicieli kościoła, europejskich rodzin królewskich. Twórczość mistrza Rubensa wyróżniała głęboka religijność, uważał, że otrzymany talent jest zasługą niebios. W jego pracowni powstała „Rzeź niewiniątek”, obraz, który przez kilka stuleci znajdował się w prywatnych kolekcjach. Jest on autorem „Podniesienia krzyża”, „Zdjęcia z krzyża”. „Wniebowzięcia NMP”, „Pokłonu Trzech Króli”, „Ostatniej Komunii Św. Franciszka z Asyżu”. Wykazywał również zainteresowanie tematyką mitologiczną, czego dowodem są takie dzieła jak „Porwanie córek Leukippa”, „Sąd Parysa”, „Wenus i Adonis”. Znakiem rozpoznawczym dzieł Rubensa są pełne kobiece kształty, które kojarzyły się artyście ze zmysłowym ciepłem. Cielesny erotyzm widziany oczami flamandzkiego malarza można podziwiać na portrecie Heleny Fourment w futrze. Inne z tej kategorii: Partnerzy Uznawany jest za Homera malarstwa, bo jego obrazy opowiadają historie. Przykleja mu się często etykietkę malarza pulchnych pań, ale to tylko część prawdy - dzięki obrazom ołtarzowym stał się największym malarzem religijnym swoich czasów. Ważną inspiracją była dla niego włoska sztuka i antyk. Twórcze połączenie różnych stylów przyniosło nowy – barok. Jednym z pierwszych przypisywanych mu dzieł jest tryptyk „Podniesienie krzyża” namalowany dla katedry w Antwerpii – pokaz siły muskularnych mężczyzn stawiających krzyż, dynamika będąca opozycją do dotychczasowej statyki. - Słusznie uchodzi za czołowego złodzieja w historii sztuki – świadczą występujący w dokumencie historycy sztuki. – Dysponował świetną techniką - najdoskonalej wśród największych malował ludzką skórę, oddając wszystkie jej niuanse i niedoskonałości. Peter Paul Rubens (1577-1640) już za życia doczekał się uznania, był gwiazdą. O skali jego popularności świadczy, że po śmierci w różnych miejscach Europy odprawiono za niego 860 mszy. Urodzony w Niemczech w rodzinie rajców, spokrewnionej z najznamienitszymi rodami antwerpskimi, większość życia spędził właśnie w Antwerpii. Przyjechał tu mając 10 lat, matka chciała dla niego dworskiej kariery pazia. Ale on wolał zostać malarzem i opuścił dwór, by uczyć się w pracowni malarskiej. Miał wówczas 14 lat. Terminowanie trwało 7 lat, ale po jego zakończeniu droga do sławy była jeszcze daleka. W 1600 roku mając 23 lata Rubens wyruszył do Włoch, gdzie najbardziej zachwyciły go dzieła Tintoretta i Veronese’a. W czasie ośmiu kolejnych lat pracował u księcia Mantui jako nadworny malarz, kształcił się i podróżował. To ostatnie stało się niezwykle istotne dla kształtowania się jego poglądów i pozwoliło mu stać się mile widzianym na znakomitych dworach europejskich. Świetnie łączył politykę i sztukę. Liczne misje dyplomatyczne, które odbywał, przyczyniły się do podpisania traktatu pokojowego między Hiszpanią i Anglią w 1630 roku za co w nagrodę dostał tytuł szlachecki od króla Karola I. Był już zamożny, gdy w 1608 roku wracał do Antwerpii. Kronikarze zanotowali, że „po Rzymie jeździł konno niczym arystokraci”. O tym, że był sprawnym przedsiębiorcą świadczy, że zamienił swoją pracownię w fabrykę obrazów. Przyjmował zlecenia z kraju i zagranicy, miał wielu uczniów, ale sam nadawał dziełom ostateczny szlif. Współczesna technika pozwoliła dowiedzieć się, że rzadko szkicował swoje obrazy – najczęściej od razu malował pędzlem. Lubił nowinki, malował mało wtedy znane dzikie zwierzęta, jak hipopotam czy słoń. Swoimi rycinami ilustrował książki, dzięki czemu stawał się jeszcze bardziej popularny. Interesował się wszystkim, uchodził za intelektualistę, miał potężną bibliotekę. Od czasu, gdy poślubił 16-letnią Heleną, która stała się jego muzą, zamieszkał na wsi i coraz mniej angażował się w dyplomację, a więcej w życie rodzinne i wychowywanie dzieci. Dokument „Rubens, życie w Europie” zrealizowany przez Christine Romann oglądać można do 19 maja na kanale Arte. Warto.

peter paul rubens podniesienie krzyża